ماهنامه گزیده مدیریت
پیاپی 105 (اردیبهشت 1389)

از هر مدیرعاملی که زمانی یک دگرگونی سازمانی را هدایت کرده بپرسید چه تفاوتی باید در نحوه مدیریت تغییر وجود می داشت، احتمالا این جواب را خواهید گرفت: «می توانستیم (و باید) سریع تر حرکت می کردیم.»مدیران، سیاهه بلندبالایی از افسوس ها و پشیمانی ها دارند: آن ها آرزو می کنند کاش تیم راهبری را به سرعت باهم متحد می کردند. آرزو دارند کارکنان را سریع تر در تغییر وارد و به سرعت پشتیبانی آن ها را برای چشم انداز جدید سازمان جلب کرده بودند. آرزو دارند کاش می توانستند زمان کم تری را در انتظار آزمودن فرضیات و اصلاح اقدامات اصلی و کلیدی سپری کرده بودند. آرزو دارند به سرعت نتیجه ملموس تلاش های خود را مشاهده کرده بودند تا می توانستند از طریق محقق کردن انتظارات کارکنان، مشتریان، تامین کنندگان مواد اولیه و سرمایه گذاران تعهد بیش تری در آن ها ایجاد کنند.

بعضی اقتصاددانان، ابتکارهای دولت آمریکا در امور سلامت، تغییرات آب وهوا و انرژی را موتور بهبود اقتصادی قلمداد می کنند. از دیدگاه آنان، اهرم های سیاست دولت می توانند موجب ظهور «هنجار جدید» شوند. چنین نگاه ماشینی به اقتصاد، نیرویی قدرتمند را نادیده می گیرد. از زمان الکساندر همیلتون تاکنون، اقتصاد آمریکا مبتنی بر ایده ها، تجربه کردن و اکتشاف بوده است: اهالی کسب وکار، مفاهیم جدید را به تصویر می کشند و پروژه های پرمخاطره راه می اندازند؛ کارآفرینان محصولات یا روش های جدید را بر مبنای ایده های تازه مهندسی می کنند؛ بازاریابان گوشه هایی برای محصولات جدید یا گوشه های جدیدی برای محصولات قدیمی پیدا می کنند؛ مدیران و مصرف کنندگان، محصولات بدیع را ارزیابی می کنند و تامین کنندگان مالی با چشم انداز استراتژیک، تصمیم می گیرند از کدام نوآوری ها پشتیبانی کنند. از نظر تاریخی، پویایی آمریکایی ها (توانایی و تمایل آن ها به نوآوری) از طریق ایجاد مشاغل متعدد، موجب حضور همه در عرصه اقتصاد خلق شده است. هم چنین موجب رفاه واقعی، مشاغل چالشی و تعالی و خودشناسی شده است.

رایس در دورانی پرمشقت، بی واهمه از چالش های پیش رو، گام در مسند قدرت گذاشت و منتقدان می گویند تجربه لازم را برای این کار نداشت. در 35 سالگی مشاور راهبرد شوروی رییس جمهور وقت آمریکا (بوش پدر) بود. در خلال بحران بودجه سال 1993، به عنوان جوان ترین رییس دانشگاه استانفورد منصوب شد. رییس جمهور جورج بوش، در سال 2001 او را به عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا منصوب کرد. باز هم وی جوان ترین شخصی بود که در این سمت قرار گرفت. رایس بعد از هشت سال خدمات دولتی به عنوان استاد کرسی علوم سیاسی به دانشگاه استانفورد بازگشت و عضو ارشد بنیاد هوور شد.